Eindelijk was het gisteren dan zover! Mijn vrouw en kinderen kinderen kwamen in de middag langs. Vol energie en goede moed vertrok ik gisterenochtend vanuit mijn Landal bungalow in Holten naar Laren (Gld). Het liefst wilde ik deze etappe huppelend doen, met af en toe en vreugdedansje, maar ik weet niet of ze dat in Gelderland gewend zijn, dus deze ik dan maar even overgeslagen. Maar dat ik er ontzettend zin in had was denk ik ook wel af te lezen aan mijn gezicht. De etappe ging dan ook zeer voorspoedig. Het hielp ook wel mee dat deze etappe relatief een korte was. (15km). Rond 13.30 uur kwam ik dan ook al Laren binnengewandeld. ETA van mijn gezin was 14.15 uur, dus ik besloot dan ook om het eerste de beste terras te pakken en neer te ploffen met een heerlijk herfstbokje. Drie kwartier later was het dan eindelijk zover! Zo leuk om ze weer te zien en wat voelde het goed om ze alle drie weer vast te houden!
We hadden een huisje in Dieren gehuurd en dus nog even een half uurtje de auto in om te kunnen genieten. In Dieren hebben we gezellig met z’n viertjes gegeten. In het dorp zelf was weinig te doen, dus we zijn daarna naar ons huisje vertrokken om lekker niks te doen. Op tijd naar bed, volgende ochtend genoten van een uitgebreid ontbijt en tja toen was het moment alweer daar. Ik moest weer verder naar Vorden en mijn vrouw en de kids naar huis. Nadat ze nog een kleine 2 kilometer met mij zijn meegelopen in het zonnetje, zat het er echt op. Ik moest naar links richting Vorden en zij moesten naar rechts om terug naar de auto te lopen. Meerdere malen ben ik nog even terug gelopen omdat Miek het toch wel erg zwaar had. “Nog één kus?” Ik denk dat ik in 5 minuten één kilometer extra heb gelopen. Het afscheid was even pittig (zelfs Sam was er stil van.. En diegene die Sam kennen, dan moet er echt wel wat zijn;-)), maar gelukkig zien wij elkaar over twee weken weer bij de finish op de Sint-Pietersberg, aftellen maar.
Uiteraard ook nog even kort wat over de etappe van vandaag. De etappe van Laren naar Vorden was tot nu toe fysiek de zwaarste die ik heb gelopen. Al was dit maar een etappe van 14 km, ik kreeg al redelijk snel last van mijn rechter enkel in combinatie met een blaar op blaar op blaar op mijn kleine teen aan mijn rechtervoet. Aan het eind van de etappe in Vorden ben ik nog even snel de Kruidvat ingedoken om een enkelbandage te halen. Wie weet helpt het morgen op mijn tocht naar Doetinchem.
Beentje omhoog vanavond, goed slapen en morgen enkelbandage om, dan moet de 26 km naar Doetinchem goed komen.
