Och wat een dag! Dat het een lange etappe ging worden, dat wist ik al ruim van te voren. Maar als je dan eenmaal aan het lopen bent, dan voel je op een gegeven moment bij elke stap dat het inderdaad een hele lange etappe is. Deze etappe was veel minder saai dan ik vooraf dacht. Grote delen gaan door bos, en dat is deels ook nog een stukje door Duitsland, en grote delen zelfs precies op de grens. De tocht blijft mooi en loopt verder lekker door.
De eerste 22 kilometers ging het eigenlijk hartstikke goed, lekker weer, mooie kronkelende bospaden en geen pijntjes. Maar nu begrijp ik eigenlijk wel waarom veel mensen deze etappe in twee delen lopen. De laatste 10 kilometer begonnen mijn voeten en enkels te branden en het gevoel alsof er een baksteen in mijn onderrug lag. Na even te hebben gezeten, heb ik mijn verstand op nul gezet. Muziek op en gaan, stap voor stap, weten waar ik het allemaal voor doe. In het dorpje Swalmen heb ik nog mijn boodschappen gedaan, nog even wat extra gewicht voor de laatste kilometers, om uiteindelijk via het piepkleine dorpje Boukoul, naar mijn eindbestemming Roermond te lopen.. Aangezien mijn hotel iets buiten de binnenstad ligt, kwamen er nog 2 kilometers bij. Teller aan het eind van de etappe; 33km.
Morgen staat er een iets kortere etappe (21km) naar Pey op het programma. Deze etappe loop ik samen met mijn vader, die morgenochtend naar Limburg komt rijden. Ik heb er weer zin in morgen!
Vanavond eerst maar even de voetjes rust geven..
