Vanochtend na een lekker uitgebreid ontbijt weer op pad voor alweer dag 23. De dag dat mijn vader met mij mee gaat lopen. Na het uitchecken van mijn accommodatie moest ik eerst weer de 3 kilometer terug lopen om op de route van het Pieterpad te komen. Deze 3 kilometer zag ik maar even als het warmlopen van de etappe, aangezien mijn voeten nog steeds erg zwaar voelde. Maar nadat ik van het asfalt langs de snelweg links de weilanden in dook, ging het een stuk beter. Ik had er zin in vandaag. Dat het op dat moment begon te spetteren, deerde mij niet en trok mijn capuchon over mijn hoofd om mijn tocht te vervolgen.
Ik had halverwege de etappe met mijn vader afgesproken, zodat hij daar de auto kon parkeren. Hij zou dan tot mijn eindpunt meelopen en vervolgens weer omkeren naar de auto. We hadden afgesproken bij de kerk in Sint Odiliënberg. Deze kerk, genaamd Basiliek van de H.H. Wiro, Plechelmus en Otgerus, was echt de mooiste kerk die ik tijdens mijn Pieterpad tocht had gezien. Mocht je een keer in de buurt zijn, zeker een bezoekje waard. Na even een broodjes gegeten te hebben, vervolgde ik mijn tocht samen met mijn vader. Al snel liepen wij via de bossen naar het dorpje Montfort. (Niet te verwarren met het Montfoort bij Utrecht). Dit dorpje heeft veel geschiedenis. Duitse troepen hebben zich tijdens de Tweede Wereldoorlog verschanst in dit dorpje. Dagenlange beschietingen en bombardementen zijn het gevolg. Burgers zitten dagenlang angstig in de schuilkelders. Uiteindelijk komen de Britten begin 1945 het dorp binnen.
We lopen via Montfort naar het dorpje Peij, waar mijn vader weer omdraait om terug naar zijn auto te lopen en ik mijn laatste kilometers loop naar Echt waar ik vanavond in een AIrbnb slaap. Leuke dag gehad vandaag en morgen vervolg ik mijn tocht naar Sittard. Ik ben er bijna!
Tot morgen!
